ไม่ควรเดินทารก

ไม่ควรเดินทารก
ฉันเข้าใจได้ถึงการกระตุ้นให้ทารกเดิน ท้ายที่สุดพวกเขาดูเหมือนจะชอบมันมาก เมื่อเราช่วยลูกน้อยของเราเดินพวกเขาจะได้รับความบันเทิงอย่างสนุกสนาน - เพลิดเพลินไปกับพวกเรา - ในขณะที่เรากำลังดูตัวอย่างเหตุการณ์สำคัญครั้งหนึ่งของชีวิต บางครั้งเราถูกบังคับให้เดินทารกเพราะเราคิดว่าพวกเขาต้องการความช่วยเหลือในการพัฒนาทักษะยนต์และเชื่อว่าเป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องสอน เรากังวลว่าลูก ๆ ของเราจะตกไปข้างหลังหากเราไม่ให้มือหรือสองมือ (ตามตัวอักษร)
ทำไมฝนตกในขบวนพาเหรดที่ไร้เดียงสานี้และไม่แนะนำให้เด็กทารกเดิน
1. ปัญญากาย
“ มีเพียงเด็กทารกเท่านั้นที่รู้ว่าข้อต่อของเขาควรจะสอดคล้องกันอย่างไร” แครอลปินโตผู้ช่วย RIE Associate ผู้ปฏิบัติงานFeldenkraisและเพื่อนมานานกล่าว กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือเมื่อพูดถึงพัฒนาการทางยนต์เด็กทารกจะเรียนรู้ด้วยตนเอง - พวกเขารู้ดีที่สุดจริงๆ การจับมือทารกเพื่อเคลื่อนย้ายจัดตำแหน่งและปรับตำแหน่งร่างกายของพวกเขาเราขัดขวางความสามารถตามธรรมชาติของพวกเขาในการค้นหาความสมดุลรับรู้ถึงความสัมพันธ์เชิงพื้นที่และตัดสินสิ่งที่พวกเขาทำได้และไม่สามารถทำได้ ดีกว่าที่จะไว้วางใจให้ลูกน้อยของเราเดินเมื่อพวกเขาพร้อมและการทำเช่นนั้นจะกระตุ้นให้เกิดการรับรู้ทั้งทางจิตใจและร่างกาย
2. ความปลอดภัย
การรับรู้และความปลอดภัยต้องจับมือกันและทารกที่เดินได้ทำให้พวกเขาไม่ค่อยตระหนักถึงความสมดุลและความสามารถที่ผิดพลาดซึ่งอาจเป็นอันตรายได้ ในDon't Stand Me Up ฉันอธิบายถึงเหตุการณ์ที่โชคร้ายที่บ้านของเราซึ่งเกี่ยวข้องกับสามีที่ไม่รู้ตัวของฉันและลูกวัยเตาะแตะของเพื่อนที่เคยชินกับการเดินลงบันได) แต่เด็กทารกที่ได้รับอิสระในการเคลื่อนไหวและพัฒนาในแบบของพวกเขาเองจะได้รับความเป็นตัวของตัวเอง - ความรู้ที่ช่วยให้ปลอดภัยยิ่งขึ้น ความรู้สึกสมดุลและการตัดสินภายในของพวกเขายังคงอยู่การเคลื่อนไหวได้รับการคำนวณอย่างรอบคอบและมีแนวโน้มที่จะเคลื่อนไหวโดยประมาทน้อยลง ในการศึกษาในปี 1971 เกี่ยวกับการพัฒนามอเตอร์ขั้นต้นตามธรรมชาติที่สถาบัน Pikler (ตามรายงานในThe RIE Manual) นักวิจัยอธิบายการเคลื่อนไหวของเด็ก ๆ ว่า“ ประสานงานกันดีประหยัดและระมัดระวัง” พวกเขายังตั้งข้อสังเกตว่า“ เด็ก ๆ มีทักษะที่เหมาะสมกับวัยโดยไม่มีข้อยกเว้น”
3. นิสัยการพึ่งพา
เดินเด็กทารกและพวกเขาอาจต้องการทำซ้ำแล้วซ้ำอีก สิ่งนี้ไม่เพียงสร้างการพึ่งพาผู้ใหญ่ที่ไม่ดีต่อสุขภาพในการปรับสมดุลของร่างกาย แต่ยังสร้างนิสัยในการทำกิจกรรมที่ทารกมีแนวโน้มที่จะสนใจที่จะดำเนินการต่อไป (และทำบ่อยขึ้น) มากกว่าที่เราเป็นอยู่ ทารกชอบการทำซ้ำมาก และโดยส่วนตัวแล้วฉันไม่ชอบที่จะมีสถานการณ์กับเด็กทารกมากขึ้นซึ่งฉันต้องพูดว่า“ ไม่” ทารกที่ไม่ได้เดินหรืออยู่ในท่าอื่นไม่เคยขอให้เป็น
4. อาการปวดหลังของผู้ปกครอง
พูดพอแล้ว.
5. ขัดขวางการเล่นที่เป็นอิสระ
นิสัยการเดินทำให้เกิดการพึ่งพาผู้ใหญ่โดยไม่จำเป็นและไม่ก่อให้เกิดประโยชน์เพื่อความบันเทิง การให้ผู้ปกครองทำกิจกรรมซ้ำจะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวเมื่อเด็กสามารถทำงานอย่างมีความสุขในการพัฒนาทักษะยนต์ในแบบของเขาหรือมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่สร้างขึ้นด้วยตนเองทางการศึกษาสร้างสรรค์และสำรวจเพิ่มเติม
6. มีข้อ จำกัด
แม้ว่าเราอาจจะเชื่อว่าการจัดการทารกโดยเจตนาดีของเราจะช่วยให้เธอเรียนรู้ที่จะเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ แต่เราก็จำกัดเธอไว้ (เช่นเดียวกับที่เราจัดให้เธอนั่งและอุ้มเธอให้ยืน) ทารกต้องการการฝึกฝนมากมายในการเคลื่อนไหวอย่างอิสระเพื่อให้ได้ทักษะใหม่ ๆ ที่ดีที่สุดคือส่งเสริมเสรีภาพนั้นและไว้วางใจให้พวกเขาเป็นผู้ชี้นำจากภายใน มีเพียงเด็กทารกเท่านั้นที่รู้ว่าพวกเขาพร้อมจะทำอะไรและกำลังทำอะไรอยู่
7. การสูญเสียการเคลื่อนไหวในช่วงเปลี่ยนผ่าน
นักวิจัยจากสถาบัน Pikler ยังตั้งข้อสังเกตในการสังเกตเด็ก 722 คนที่เลี้ยงดูในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ารุ่นนี้ (ที่เดียวที่ฉันทราบว่ามีการศึกษาพัฒนาการของมอเตอร์ขั้นต้นตามธรรมชาติอย่างเป็นทางการ) ว่าเด็ก ๆ ยังคง“ ระดับกิจกรรมที่สูงอย่างคงที่ในช่วง ตลอดระยะเวลาของการเรียนรู้ทักษะยนต์ใหม่และเปลี่ยนท่าทางโดยเฉลี่ยอย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อนาที สิ่งนี้บ่งชี้ว่าเด็กที่ถูก จำกัด การเคลื่อนไหวอย่างอิสระจะขาดเวลานานหลายชั่วโมงในการออกกำลังกายในท่าเปลี่ยนผ่านก่อนที่จะเชี่ยวชาญทักษะพัฒนาการขั้นต่อไป” (จากThe RIE Manua l .)
ท่าทางการเปลี่ยนผ่านที่ยอดเยี่ยมเหล่านี้เป็นหนึ่งในความแตกต่างที่โดดเด่นที่ฉันเคยเห็นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาระหว่างทารกที่ได้รับอนุญาตให้พัฒนาโดยไม่มีการรบกวนและผู้ที่ไม่ได้รับ
มีเด็กชายวัย 7 เดือนที่คล่องแคล่วว่องไวในชั้นเรียนใหม่ของฉันที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ในชั้นเรียนในการแยกชั้นบนที่สมบูรณ์แบบเมื่อเขาไม่ได้นั่ง (การพัฒนาล่าสุด) หรือวิ่งหนีข้ามพื้น พ่อแม่ (ซึ่งไม่ได้เป็นนักเต้นนักยิมนาสติกหรือแม้แต่นักแสดงละครสัตว์) และฉันรู้สึกประหลาดใจกับเขาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วโดยสงสัยว่าเขาจะรักษาความยืดหยุ่นที่น่าอัศจรรย์นี้ได้นานแค่ไหน
ท่าทางการเปลี่ยนผ่านเป็นองค์ประกอบสำคัญซึ่งแต่ละท่ามีจุดประสงค์ในการพัฒนาที่แตกต่างและมีคุณค่าสำหรับลูกของเรา อย่างไรก็ตามเมื่อเราเขยิบให้ลูกนั่งหรือเดินอย่างละเอียดเราเชื่อว่าเรากำลังช่วยอยู่ แต่เด็กคนนั้นสูญเสียประสบการณ์ในกระบวนการพัฒนาที่ดีต่อสุขภาพซึ่งรวมถึงท่าเสริมสร้างความแข็งแรงตามธรรมชาติมากมาย
8. Trust + Mastery = ความมั่นใจในตนเอง
ความไว้วางใจขั้นพื้นฐานในลูกน้อยของเราหมายถึงการปล่อยให้เขาขับเคลื่อนพัฒนาการของเขา เมื่อทารกรู้สึกถึงความไว้วางใจของเราและได้รับอนุญาตให้สัมผัสกับการต่อสู้ที่เลือกได้ด้วยตนเองอย่างเหมาะสมแล้วในที่สุดก็สามารถเป็นเจ้าของความสำเร็จที่เป็นอิสระ (เช่นการเดิน) ความมั่นใจในตนเองจะได้รับการหล่อเลี้ยง แทนที่จะเป็น 'ตอนนี้ในที่สุดฉันก็ทำได้โดยที่พ่อไม่จับมือฉัน' มันคือ“ ว้าวดูสิว่าฉันทำอะไรได้บ้าง!”
9. ฉันพอแล้ว
เมื่อเราออกเดทใคร ๆ ก็อยากรู้ว่าเราจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ จากนั้นเราจะแต่งงานกันและ“ คุณมีลูกเมื่อไหร่” จากนั้น“ ทารกยิ้มหรือไม่? นั่ง? ที่เดิน? พูดคุย? คุณมีลูกเลข 2 เมื่อไหร่” เหตุใดจึงยากมากที่เราจะชื่นชมสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้?
ทารกจำเป็นต้องรู้ว่าพวกเขารู้สึกชื่นชมมีความสุขและชื่นชอบในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ในขณะนี้ โดยทั่วไปแล้วพวกเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือพื้นฐานเช่นการนั่งยืนและเดิน การแทรกแซงของเราทำให้กระบวนการสับสนเท่านั้นและในหลาย ๆ ด้านทำให้กระบวนการเสียหาย พวกเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเรามากเท่าที่เราถูกผลักดันให้ให้มัน ดังที่Magda Gerberเขียนไว้ในDear Parent - Caring For Infants With Respectว่า“ ถ้าทารกพร้อมที่จะทำบางสิ่งพวกเขาก็จะทำ ในความเป็นจริงเมื่อพวกเขาพร้อมพวกเขาก็ต้องทำ”
 
ขอขอบคุณเว็บคุณภาพ จาก ดูหนังออนไลน์